Gezinspatronen doorbreken en nieuwe rollen oppakken
Bij Specialistisch ambulant kwam een vraag van Hanneke en Hans. Hun zoon Joris had al jarenlang problemen in de omgang met anderen. Kortdurende hulptrajecten zetten geen zoden aan de dijk. Relatieproblemen die resulteerden in een scheiding waarbij vader elders ging wonen, maakten het niet gemakkelijker. Na onderzoek werd Joris op zijn 14e gediagnosticeerd met ASS. Hans en Hanneke vroegen ondersteuning voor hem en wilden zelf ook handvatten krijgen om op een goede en opbouwende manier met hem om te gaan.
Joris wist goed wat hij nodig had: “Ik wilde vooral begeleiding bij de omgang met anderen en het begrijpen van anderen.” Ambulant hulpverlener Britt Engelen startte met een gezinsanalyse om in beeld te krijgen hoe Hans en Hanneke het autisme van hun zoon ervaren, welke zorgen ze in de opvoeding hebben, waar de schoen wringt en wat prioriteit heeft. Britt: “De grote kracht van de ouders was dat ze naar hun eigen handelen wilden kijken en dat ze ondanks hun scheiding toch een team vormden in het belang van Joris.”
Joris heeft dat zelf ook zo ervaren: “Mijn vader en moeder waren niet tegen elkaar, maar samen voor mij bezig.”
Inzet methode Brainblocks
Britt schakelde intussen haar collega pedagogisch medewerker Didi Timmermans in, die Joris aan de hand van de methode Brainblocks, een vorm van psycho-educatie, uitlegde hoe zijn brein werkt. Joris: “Ik heb extra tijd nodig om informatie te verwerken en om te schakelen tussen verschillende situaties. Ik pas het nu toe en dat helpt.” Na de uitleg vertelde Joris met hulp van Didi aan zijn ouders hoe autisme precies bij hem werkt. Hanneke vond het uitermate inzichtgevend. “We weten nu waar we rekening mee moeten houden.”
Van controlerend naar loslaten en vertrouwen geven
“De gesprekken met Britt boden ook veel houvast,” zegt Hanneke. “We kwamen daardoor tot het inzicht dat wij heel erg controlerend bezig waren om het voor Joris op school goed te laten lopen. Daar liep hij namelijk nog vaak vast. Dat was uitputtend voor ons en we zaten Joris daardoor ook te dicht op zijn huid. Terwijl we eigenlijk wilden dat hij zelf meer initiatief nam om te plannen en te leren. De druk die we zetten gaf spanningen die thuis ook doorliepen.” Britt knikt: “De ouders wilden het zo graag goed doen, maar durfden het ook niet los te laten, terwijl Joris dat vertrouwen wel nodig had. Na enkele gesprekken wisten de ouders daar al snel een andere draai aan te geven.” Hanneke is blij met hoe het nu gaat en Joris ervaart ook meer rust. Hanneke: “Het fijne is dat we met Combinatie Jeugdzorg de tijd hadden om met elkaar echt tot de kern te komen en stappen te zetten.”