Toen de net 20-jarige Sandra ontdekte dat ze onbedoeld zwanger was, raakte ze in paniek. Ze had thuis geen stabiele situatie, lag permanent in conflict met haar moeder en woonde op een gegeven moment ‘overal’. “Ik leefde gewoon voor mezelf, maar toen ik besefte dat ik ook voor een kindje moest zorgen dat niet voor zichzelf kon opkomen, wist ik dat ik actie moest ondernemen. Ik wilde mijn kind geven wat ik zelf niet had.” Via JEM (Jong en Moeder) van Lumens, een ontmoetingsplek voor vrouwen die jong moeder worden of zijn geworden, kwam Sandra terecht bij Woonbegeleiding jonge moeders van Combinatie Jeugdzorg. Ruim een jaar later kijkt ze met haar 10 maanden oude zoontje met vertrouwen naar de toekomst. “Woonbegeleiding jonge moeders is een intensieve zelfstandigheidstraining in combinatie met opvoedondersteuning, van 9 à 12 maanden voor jonge (toekomstige) moeders van 17 t/m 23 jaar. Wij ondersteunen hen bij hun eigen ontwikkeling in combinatie met zelfstandig worden en het (aanstaande) moederschap” aldus Susan van Gent, gedragswetenschapper Woonbegeleiding jonge moeders. Meer informatie over Woonbegeleiding jonge moeders vind je in dit leaflet. Voor de rest van het verhaal van Sandra.
Susan is de gedragswetenschapper die met de moeders een passend traject in gang zet en de voortgang bewaakt. Isabel is een van de pedagogisch medewerkers van het team die deze jonge moeders vooruit helpt met wat ze nodig hebben. Uitgangspunt is dat de jongeren daarbij zoveel mogelijk zelf doen, al dan niet met ondersteuning van het team. Isabel: “We bieden de meiden in feite een veilige haven waar ze de ruimte krijgen om zaken op een rijtje te zetten, te ontdekken wie ze zijn als persoon en moeder en dat te combineren in hun dagelijkse leven. Zo werken we samen toe naar een toekomst waarin ze op eigen benen kunnen staan.”
Sandra: “Ik wilde overzicht krijgen, want ik wist niet wat ik moest doen. Door het idee dat ik een kindje zou krijgen was ik steeds verder in de stress geraakt. Ik was heel erg bang om in dezelfde patronen te vervallen die ik van thuis kende. Bovendien had ik veel schulden. Waar het op neerkwam, was dat ik vooral meer wilde weten over de opvoeding en de ontwikkeling van mijn kind en hoe ik mijn geldzaken op orde kon krijgen.” Isabel: “Daar hebben we Sandra heel gericht en stap voor stap mee geholpen. Via gesprekken, het helpen regelen van zaken, uitleg te geven, dingen voor te doen en haar te laten oefenen. Onze insteek daarbij is dat we moeders vooral bekrachtigen in wat ze goed doen. We geven ook aan dat ze niet alles al meteen hoeven te weten.” Sandra herkent dat: “Ik wist bijvoorbeeld niks van ontwikkelingssprongetjes van kinderen. Ik zag wel dat er iets veranderde in het gedrag van mijn zoontje, maar ik wist daar niet mee om te
gaan. Dat frustreerde me.” Isabel: “Uitleg over wat normaal is bij welke leeftijd en dat elk kind die sprongetjes doormaakt, helpt dan. Het geeft moeders ook het idee dat ze niet de enige zijn met een kind dat bijvoorbeeld altijd zijn lepel wegduwt. Het hoort bij een periode.” Sandra: “We hebben het dan ook over mijn frustratie en wat dat doet met mijn zoontje. Als ik in de stress schiet, ziet mijn zoontje dat en raakt hij ook gestresst. Dus leer ik hoe ik daar anders mee kan omgaan. En dat werkt.”
Susan: “Waar we met de moeders ook aan werken is de vraag: wie ben je nu zelf en wie ben je als moeder? Veel meiden hebben een belaste voorgeschiedenis en/of persoonlijke problematiek.” Sandra: “Ik praat met mijn mentor over wat ik zelf wil, wat ik kan en wat me wel en niet gelukkig maakt, los van het moeder zijn. Ik ben me er nu beter van bewust dat ik ruimte voor mezelf moet houden en me niet moet laten overspoelen door een allesoverheersend moederschap.” Susan: “Het is belangrijk dat de meiden een gezonde balans vinden tussen zelfstandig worden in praktisch opzicht, de eigen persoonlijke ontwikkeling en de opvoeding. Hoe kun je je huishouden combineren met een studie of een baan en met het moederschap en ook nog ruimte vinden om wat voor jezelf te doen? Dat is echt hard werken voor ze!”
Sandra: “Ik ben op alle fronten vooruit gegaan. Ik weet veel meer over de ontwikkeling en de opvoeding van mijn kindje en ik ben als persoon een stuk zelfverzekerder geworden. Ik kan beter aangeven wat ik niet oké vind, bijvoorbeeld in het contact met mijn moeder. Voorheen durfde ik dat niet. Financieel sta ik inmiddels ook wat steviger. Ik kan beter met mijn geld omgaan, heb de helft van mijn schulden afbetaald en heb een beetje kunnen sparen. Eigenlijk kun je zeggen dat ik gewoon gelukkiger ben nu. De ondersteuning is precies wat ik nodig had.” Susan knikt: ”Onze ervaring is dat het echt in een behoefte voorziet.” Isabel hoort de waardering terug bij moeders. “Ik hoor vaak dat ze er veel aan hebben gehad. De meesten willen contact houden.” Dat laatste hoort Sandra ook tijdens de JEM-meetings waar nog altijd vrouwen komen die het traject binnen Woonbegeleiding jonge moeders eerder hebben gevolgd. Sandra: “Het mooiste is dat ik moeders zie die precies in dezelfde situatie hebben gezeten als ik. Zij hebben hun leven weer grotendeels op orde. Zoiets geeft mij hoop. Dat zeggen we ook tegen elkaar hier in huis: zij kunnen het, wij kunnen het ook! Ja, ik heb echt zin en vertrouwen in mijn toekomst met mijn zoontje.”
Om privacy redenen is Sandra niet de echte naam van deze jonge moeder en de foto niet haar beeltenis
© Combinatiejeugdzorg